Κλοντιάνα
Το σπαταλημένο κορίτσι των Φαναριών
Τα
χαρτομάντηλα ήταν ανέπαφα
μες στα
μικρά σου χέρια
μήτε για
ένα απ’αυτά εσύ δεν είχες πια χρεία
ούτε και
δάκρυα στα παιδικά σου μάτια
για να
ξορκίσουν την πρόωρη συνοφρύωση
την απουσία
απ’τα παιγνίδια
και τον
αγώνα για Ζωή…
όμως η
απορημένη άσφαλτος
που σάρκα
ασπαίρουσα
σε δέχτηκε
στην αγκαλιά της
τα γύρεψε
όλα!
Όλα όσα εσύ
κρατούσες
κι εκείνα
που υπήρχαν παντού
μέσα σε
χέρια παιδιών των Φαναριών
Όλα!
Για να
σφουγγίζει τ’ατέλειωτα δάκρυα
που θ’ αναβλύζουν
πλημμύρα
δίχως σταματημό
μέσα από τη
στεγνή
και στείρα
ερημιά
Τούλα Μπούτου
17-11-98
